Μύθοι και Θρύλοι

• Πως δημιουργήθηκαν οι Σποράδες

Το νησιωτικό σύμπλεγμα των Βορείων Σποράδων αποτελείται από τα νησιά της Σκιάθου, της Σκοπέλου (Αρχαίας Πεπαρίθου), της Αλόννησου (Αρχαίας Ίκος), της Σκύρου και πολλών άλλων νησιών και νησίδων.

Ο μύθος της δημιουργίας των Σποράδων έχει ως εξής:

Κάποτε, οι Τιτάνες Ίτος και Εφιάλτης είχαν μια διαμάχη. Οι Τιτάνες ήταν θεότητες τεράστιοι σε μέγεθος και δύναμη που γεννήθηκαν από τη Γαία και τον Ουρανό, και η βασιλεία τους στον κόσμο ήταν κατά την Χρυσή Εποχή. Η διαμάχη του Ίτου και του Εφιάλτη εξελίχθηκε σε πόλεμο και ξερίζωσαν τεράστια κομμάτια γης και βράχους και τους πέταξαν ο ένας στον άλλο. Μερικά από αυτά τα κομμάτια διασκορπίστηκαν στη θάλασσα με ακανόνιστο ή σποραδικό μοτίβο και έτσι δημιουργήθηκε η νησιωτική ομάδα που ονομάστηκε ως Βόρειες Σποράδες.

*Πιο παλιά υπήρχαν και οι Νότιες Σποράδες όπου μετέπειτα ονομάστηκαν τα γνωστά Δωδεκάνησα.

• Το όνομα (Σκιάθος)

Η Σκιάθος είναι ένα από τα λίγα νησιά της Ελλάδας που από τα αρχαία χρόνια πάντα ονομαζόταν έτσι σε σχέση πχ με την Σκόπελο που ονομαζόταν “Πεπάρηθος” και την Αλόννησο που είχε την ονομασία “Ίκος”. Αρχαία ευρήματα στη Σκιάθο μας λένε ότι το νησί είχε κατοικηθεί από τους προϊστορικούς χρόνους.

Υπάρχουν τρεις εκδοχές η καλύτερα μύθοι που εξηγούν πως πήρε το όνομά του το νησί. 

Ο πρώτος και επικρατέστερος φημολογείται ότι το όνομα προέρχεται από τις λέξεις «σκιά» και «Άθως»,(βουνό της Χαλκιδικής) καθώς το νησί βρίσκεται γεωγραφικά -και μεταφορικά- στη σκιά του Αγίου Όρους.

Ο δεύτερος αναφέρει πως οι κάτοικοι της Σκιάθου ήταν λάτρεις του Θεού Διόνυσου ή αλλιώς «Σκιάνθιος», του οποίου το όνομα μοιάζει πολύ με της Σκιάθου έτσι προς τιμήν του πήρε την ονομασία.

Ο τρίτος εξηγεί ότι η Σκιάθος απλα ονομάστηκε έτσι επίσης λόγω της σκιάς που προσφέρουν τα πολλά δέντρα που βρίσκονται στο νησί.

• Τα παρατσούκλια (Ρουβοί και Μπαμπακόκωλοι)

Κάποτε, οι κάτοικοι της Σκοπέλου είχαν μια διένεξη με τους κατοίκους της Σκιάθου σχετικά με το Τσουγκριά, ένα μικρό νησί που προστατεύει την είσοδο του λιμανιού της Σκιάθου.

Οι κάτοικοι της Σκοπέλου αποφάσισαν να κλέψουν το νησί για τον εαυτό τους και να το τοποθετήσουν μπροστά από το λιμάνι τους, για να το προστατέψουν από τους μανιασμένους βοριάδες που το χτυπούσαν. 

Έτσι έφτιαξαν ένα μακρύ σχοινί ενώνοντας τα έντερα πολλών ζώων και το έδεσαν στην Τσουγκριά, έχοντας ως σκοπό να το τραβήξουν στο λιμάνι τους. Αυτός είναι ο λόγος που σήμερα οι κάτοικοι της Σκιάθου αποκαλούν τους κατοίκους της Σκοπέλου «Ρούβους» δηλαδή χαριτολογώντας “χαζους”. 

Οι Σκιαθίτες πήραν χαμπάρι τι ετοιμάζουν οι γείτονες και αποφάσισαν ότι έπρεπε να πηδήξουν στη θάλασσα και να να κρατήσουν το νησί για να μην το κλέψουν. Φοβούμενοι ότι το θαλασσινό νερό μπορεί να μπει μέσα τους και να τους βυθίσει, οι Σκιαθίτες έδεσαν τον πισινό τους με βαμβάκι. Αυτός είναι ο λόγος που σήμερα οι κάτοικοι της Σκοπέλου αποκαλούν τους κατοίκους της Σκιάθου “Μπαμπακόκωλους”

• Οι πατημασιές του Αγίου Γεωργίου

Λίγα μέτρα πριν φτάσει κανείς στο Κάστρο, διακρίνει ανάμεσα στις πέτρες του παλιού καλντεριμιού μικρές κυλινδρικές οπές, όμοιες με πατημασιές αλόγου. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση πρόκειται για πατημασιές του Αϊ-Γιώργη, του οποίου τα βήματα άκουγαν οι κάτοικοι μέσα από το φρούριο τη νύχτα. Η παράδοση αυτή πιθανώς συνδέεται με ναΐσκο του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος λέγεται ότι υπήρχε κοντά στην πύλη. Μια άλλη παράδοση θέλει τα σημάδια αυτά να είναι αποτυπώματα από το ‘‘άλογο του Χριστού’’.